تاش

مرا حاصل ز جمع تو ، تویی مغرور در ما شد

همان شد درد بی دردی ، که آتش عاقبت ، ها شد

منم این من که مردی بود نصرت مند 

چه کردی با چنین مردی ، که مفلوک چراها شد

زبان غافل مردت چه گفت از حال تو جانا

که دیگر گفت و انگاری ، بدون های و هیها بود

اگر گفت از غم رنجش ، تو را محرم ترین ها یافت

وگر گفت از دل تنگش ، تو را ایمان و نیما شد

سحر تا ظهر می خواهم که شب را دور گردانم

مگر در روز بینم جان ، که شب درگیر تن ها شد

به سال نو به عهد یمن ، برایت ناله ها کردم

بریز و من منی گم کن ، که من از این تویی ما شد